Zorgverlener, zorg voor jezelf

De ene zorgverlener vindt het al 'makkelijker' dan de andere om voor ouders te zorgen die hun kindje gaan verliezen of verloren hebben. Dat is normaal. De ene persoon heeft er een grotere affiniteit mee dan de andere en dat is ok.
Is het begeleiden van ouders die hun kindje gaan verliezen of verloren hebben nieuw voor jou? Probeer dan de eerste keren de zorg samen met een collega te geven. Neem nadien zelf ook nieuwe collega’s mee onder de arm. Je kan niet alleen veel leren van elkaar, maar zo heb je ook iemand om nadien nog eens alles mee te overlopen. Dat geldt ook voor studenten: neem hen mee en betrek hen in de zorgen als het zowel voor de student als de ouders ok is.

Zorgverleners geven aan dat ze in de zorg voor ouders van een overleden baby soms op onbegrip van collega’s stuiten: uitspraken als “de baby is toch al dood, je hebt in die kamer vast niet veel werk” worden dan gedaan. Voor jou als zorgverlener is het zeker niet minder, maar vaak meer werk, niet alleen qua administratie maar zeker ook omdat je meer tijd bij het koppel bent.

Maar wij stuiten wel op onbegrip. Of ik stuit toch wel op onbegrip, van collega’s soms of van artsen van “daar moeten we toch niks voor doen, je moet niet eens parameters nemen"

Vroedvrouw op verloskamer

Zorgverleners geven aan dat ze het moeilijk hebben met het switchen tussen leven en dood: wanneer je naast het koppel dat een baby gaat verliezen of verloren heeft ook moet zorgen voor ouders die een levend kindje verwachten of hebben. Bespreek in de mate van het mogelijke met je collega’s of het nodig is om beiden te verzorgen. Je bent niet flauw als je dit moeilijk vindt, dus benoem het zeker als dat voor jou zo is.
Hetzelfde geldt voor de andere taken die je moet doen terwijl je bijvoorbeeld een arbeid van een overleden baby aan het opvolgen bent, of terwijl je op neonatologie aan het zorgen bent voor een baby die gaat overlijden: bespreek in de mate van het mogelijke of het nodig is dat jij die extra taken doet. Het vraagt veel van jou als zorgverlener om continu te switchen, voor ouders is het erg belangrijk om een zorgverlener te hebben die beschikbaar is en voldoende tijd, ruimte en aandacht heeft voor hen.
Als het voor jou even te veel wordt in de kamer, is het zeker ok om je emoties te tonen en/of even buiten te gaan. Ouders hebben daar doorgaans veel begrip voor, het toont ook alleen maar dat je erg meeleeft.
Veel zorgverleners hebben het nodig om zelf ook afscheid te kunnen nemen van de baby of de ouders, dat is een heel normaal gevoel. Zorg dan ook dat je dit kan doen in alle sereniteit.

Ja. Weet je, soms gebeurt u dat en overkomt u dat. Ik heb al collega’s weten buitenkomen die getroost worden door andere collega’s en die dan zeggen: “Gaat het?”. En die dat dan terug naar binnen gaan of waar dat er een ander eventjes binnengaat en zegt van: “Ze komt direct terug, ze had het eventjes moeilijk.”. Ja, goed. Dat kan.

Verpleegkundige op neonatologie